Tijdens de hoorzitting van donderdag 24 september kwam aan het licht dat de Britse overheid minstens 2 keer medeplichtig was aan een leugen over het bewijsmateriaal tijdens de hoorzittingen.

1. De eerste leugen. Murray moet hier terugkomen op zijn voornemen om zo weinig mogelijk te vermelden over de medische toestand van Assange, uit respect voor zijn privacy. Dit incident was echter belangrijk genoeg om er een uitzondering op de maken. De dag voordien had James Lewis psychiater Michael Kopelman in de hoek gedreven met de (volgens hem “vermeende”) vondst van een scheermesje bij een fouillering van Assange, in mei 2019. Dit stond echter niet in het verslag van Rachel Daly, hoofd van de medische staf van London Belmarsh. Volgens Lewis was het ganse verhaal over het scheermesje dus geënsceneerd om de beeldvorming over de wanhopige Assange kracht bij te zetten. Lewis tegenover Kopelman: “Je verwijst op die en die en die pagina naar de vondst van het scheermesje. Toch een beetje raar dat daarover niets in het verslag staat van Daly.” Eigenlijk een zware insinuatie aan het adres van Kopelman om medeplichtig te zijn in een vals beeld op te hangen van Assange (de “fake” depressieve) en daarbij zijn rapport te vervalsen met imaginair bewijsmateriaal. Wat kwam er nu aan het licht tijdens deze zitting? De verdediging had de politierol (“charge sheet”) kunnen bemachtigen van de gevangenis. Op 7 mei is daar inderdaad de bevestiging van een routinecontrole door 2 bewakers, die de vondst melden van een scheermesje in de kledij van Assange, 2 dagen eerder. James Lewis panikeerde en haastte zich om tegen Baraitser te zeggen dat hij nooit beweerd had dat er geen scheermesje zou zijn (hij had dat inderdaad niet letterlijk beweerd, zo dom was hij ook niet), en struikelde dan nog eens over zijn voeten door te zeggen dat de aanklacht tegenover Assange over het scheermesje door de gouverneur was afgewezen door de gouverneur (“dismissed”). Voor de goede verstaander: Lewis was goed en wel op de hoogte van de vondst van het scheermesje bij Assange, en hij wist ook – in tegenstelling tot de verdediging – WAAROM dat niet in het verslag stond van de medische staf. Met die voorkennis probeerde hij getuige Kopelman te beschuldigen van vervalsing van het bewijsmateriaal, hij had er alleen niet op gerekend dat de verdediging de “politierol” zou bemachtigen, en daarin het bewijs van de vondst van het scheermesje zou vinden.
2. Tweede leugen. Getuige Nigel Blackwood, prof forensische psychologie, stelde dat Assange niet op de medische dienst van Belmarsh terechtgekomen was omwille van medische diagnostiek, maar om hem te beschermen tegen andere gevangenen nadat een video opname van hem was gemaakt en verspreid. Blackwood, die voor de openbare aanklager kwam getuigen, gebruikte dit “feit” om de diagnose van depressie en autisme bij Assange te relativeren. Opnieuw kwam de verdediging met een gevangenisrapport van 18 april 2019, waarin stond dat Assange heel neerslachtig was en oncontroleerbare zelfmoordneigingen had. Er werd advies gegeven om hem naar de medische afdeling over te plaatsen. Wat wil dit nu eigenlijk zeggen? De officiële versie is dus dat Assange niet op de medische staf in isolatie heeft gezeten omwille van medische redenen, maar omdat een video van een gevangene over hem het imago van de gevangenis zou schaden. Als gevolg daarvan kwam hij op de medische afdeling terecht, in isolatie, en alle rapporten tonen aan dat zijn gezondheidstoestand er sindsdien op achteruitgaan is. Doordat belangrijke feiten in het rapport van de directrice van de medische staf worden weggelaten, zoals de zelfmoordneigingen en het vinden van een scheermesje, geeft men de openbare aanklager de gelegenheid om een beeld op te hangen van Assange als komediant.

Er waren nog enkele andere getuigen die dag: Sandra Young (op wier getuigenis Murray niet dieper ingaat uit respect voor de privacy van Assange), John Young van cryptome.org die getuigde dat zijn organisatie de niet-gecrypteerde kabels op het net gooide voordat WikiLeaks dat deed, en Chris Butler voor internet archive, die getuigde dat onbewerkte kabels en ander “classified” material terug te vinden was op de Wayback machine. Geen van deze organisaties is ooit door de VS aangemaand om de bestanden van het web te halen, laat staan daarvoor vervolgd geweest. (Zie verslag van de vorige dagen om te weten waarover het gaat).