1. Assange is een politieke vluchteling, en politieke gevangene, onder statuut van het internationaal recht, die dreigt uitgeleverd te worden aan de VS om daar politiek gevangene te worden. Volgens het officiele aanklacht in Washington zou hij slechts maximum 5 jaar gevangenis riskeren, maar we hebben redenen om aan te nemen dat zijn leven in gevaar is indien hij aan de VS wordt uitgeleverd. De VS proberen Assange al sinds 2010 te laten vervolgen voor samenzwering, diefstal en cyberspionage, een daad die als terrorisme wordt bestempeld. Het heeft er alle schijn van de Assange in de states NIET op een eerlijk proces zal kunnen rekenen, dat zijn leven in gevaar is indien hij wordt uitgeleverd. In 2017 zei Mike Pompeo, toenmalig directeur van de CIA en huidig minister van buitenlandse zaken onder Trump, dat Assange “geen Eerste Amendement ‘privileges’ zou genieten”. Het Eerste Amendent van de Amerikaanse Grondwet beschermt onder andere persvrijheid en vrijheid van meningsuiting.
  2. Assange is een onderzoeksjournalist, de oprichter van Wikileaks. De bedoeling van Wikieaks is om geheimhouding in de politieke wereld aan de kaak te stellen, het opzij schuiven van democratische beslissingsprocessen en misleiding van de publieke opinie. Enkele van de spraakmakende zaken die wikileaks aan het licht bracht waren:

3. Het heeft er alle schijn van dat niet de persoon van Assange zelf die voor de VS een doorn in het oog is, maar zijn organisatie Wikileaks en de zaken die die aan het licht brengt over de Amerikaanse politiek. In 2017 verklaarde Mike Pompeo publiekelijk dat de CIA eraan werkte om Wikileaks te ontmantelen. Met de arrestatie en vervolging van Assange wil het VS regime een voorbeeld stellen om kritische pers aan banden te leggen. We zien ons comité ter bescherming van Assange dan ook in die zin: de bescherming voor persvrijheid en de bescherming van vrijheid van meningsuiting. Als we apathisch toekijken hoe Assange wordt uitgeleverd, zal dat ook gevolgen hebben voor onze vrije meningsuiting, voor ons recht en onze plicht als burger om onze politici ter verantwoording te roepen waar en wanneer dat nodig is.

Waarom in Kessel-Lo?

Kessel-Lo is niet het centrum van de wereld of beslissingsorganen. Maar eigenlijk doet dat er niet toe (hadden ook Leuven kunnen nemen, Vlaanderen, België, Europa, …) Maar ook wij als inwoners van Kessel-Lo hebben alle belang bij een vrije pers, de vrijheid van meningsuiting en de vrijheid van organisatie. Ook wij hebben als kleine burgers in een kleine deelgemeente alle belang bij het verdedigen van onze rechten en vrijheden. Ook wij kunnen onze steun duidelijk maken en solidariteit ontwikkelen. Onder meer via ons stadsbestuur.

Als er door ons initiatief in andere buurten, straten, gemeenten burgers op het idee komen om ook een steuncomité op te richten: des te beter! Kessel-Lo is niet beter of slechter dan een andere entiteit, maar we bouwen ook verder op een traditie van activisme en burgerwaakzaamheid die zich de laatste jaren heeft ontwikkeld in onze (deel)gemeente.

  • Het comité ‘Gastvrij Michottebuurt’ organiseerde tussen 2015 en 2017 info-avonden over de vluchtelingenproblematiek en zamelde (zamelt) kledij en meubilair in voor vluchtelingen.
  • Gastvrij Wijgmaal (aangrenzend aan Kessel-Lo) brengt sinds mensen samen uit Wijgmaal en omgeving die zich op één of andere manier inzetten voor vluchtelingen
  • Buren zonder grenzen helpt erkende vluchtelingen bij de zoektocht naar een woning in de ruime omgeving van Leuven
  • De burgerorganisatie “Solidarity for All” organiseert sinds 2014 in Leuven, Antwerpen, Brussel en Gent inzamelingen voor vluchtelingen in de kampen in Duinkerke, en publieke discussie over de problematiek in Kessel-Lo
  • Het comité “Nee tegen de Blauwe Zone” in Kessel-Lo en Heverlee reageerde in 2014 tegen de ondemocratische beslissing om de betalende parkeerzones uit te breiden (tussen haakjes in een poging om het gedurende de zomermaanden door te duwen wanneer iedereen op verlof was, en met vrijstelling van enkele zittende politiekers in de getroffen wijken wier straat toevallig buiten de betalende zone viel). Op de vraag van de bewoners waarvoor deze extra inkomsten voor de stadskas (verdoken belasting) dan wel gebruikt werden, is tot nu toe nooit een antwoord gekomen. Wanneer een gemeentebestuur beslist om extra belastingen in te voeren, zou ze verantwoording moeten afleggen waarvoor die belasting gebruikt wordt. “No taxaties without representation” zou een grondrecht moeten zijn, niet alleen op het moment van de verkiezingen, maar gedurende de hele legislatuur van een bestuur.

De eerste prioriteit is uiteraard om Assange vrij te krijgen. Dat gaan we logischerwijze niet puur vanuit Kessel-Lo kunnen verwezenlijken. Maar we kunnen wel het draagvlak vergroten en aansluiting vinden bij bestaand ongenoegen over achterkamerpolitiek en geheimhouding op elk politiek niveau. En indien we ervan uitgaan dat ons lokaal bestuur in Leuven progressief is en openheid van informatie hoog in het vaandel voert, dan kunnen we hen wel vragen om enkele dingen te doen:

  • De officiele erkenning van een Assangestraat of Assangeplein. Het vorige stadsbestuur heeft de naamsverandering van Het Fochplein naar het Pieter de Somerplein bekrachtigd. Dik tegen de zin van de Leuvenaars trouwens, die allemaal Fochplein blijven zeggen. De argumentatie van de vorige burgemeester (Tobback in een onderonsje met Devlies, veel meer democratische inspraak kwam er verder niet aan te pas) was dat Maarschalk Foch “fout” was tijdens de oorlog, onnodig veel van zijn soldatenlevens verspilde in cynische berekening. Informatie die ook lang toegedekt gebleven is, maar die pas later aan het licht is gekomen, aldus de uitleg van de toenmalige burgemeester om zijn voortschrijdend inzicht om “Place Foch” te dumpen voor De Somer. Kan er volgens diezelfde anti-oorlogsredenering een beter icoon gevonden worden om een straat in Leuven te benoemen dan Julian Assange
  • Een “klokkenluidersstatuut” invoeren in Leuven. Ambtenaren die wantoestanden aankaarten in de administraties, moeten kunnen rekenen op extra bescherming.
  • Een duidelijk standpunt over de zaak van Chelsea Manning en Julian Assange. We willen weten wat ons stadsbestuur hiervan vind en hoe ze dat tegenover Leuvenaars communiceert. Een stadsbestuur heeft net (april 2019) haar beleidsvisie bekendgemaakt, onder de vlag van “open cultuur van vernieuwing”.
  • Bezoek aan plaatselijke redacties van kranten, om de journalisten te vragen waarom ze (zo weinig) over de zaak schrijven.

Welke acties en doelstellingen?

De parlementaire onschendbaarheid en asiel voor Assange vragen we tegelijk aan de Belgische regering. De acties op lokaal vlak moeten ook het draagvlak en de bekendheid vergroten. We stellen daarom voor om (twee)wekelijks bijeen te komen om onze interventies tav overheid en pers verder concreet te plannen, in café Sport. Schrijf in op onze nieuwsbrief per facebook, of neem contact op om mee te werken: fredguldentops@hotmail.com

Leave Comment

Your email address will not be published. Required fields are marked *