Rol van Wikileaks en Assange in de zogenaamde “Russiagate”.

Een aantal mensen hebben bedenkingen bij de rol die Wikileaks zou hebben gespeeld bij de Amerikaanse presidentsverkiezingen van 2016. De publicatie door Wikileaks tijdens de campagne van Juli tot November 2016 van documenten en emails van de Democratische Partij en Hillary Clinton die door hackers werden gestolen, zou een belangrijke, zo niet beslissende rol in de nederlaag van Hillary Clinton en het verdere succes van Donald Trump gespeeld hebben.  

Het verslag van de speciale aanklager Mueller en dat van de inlichtingencommissie van de Amerikaanse Senaat hebben de vermeende Russische inmenging in de verkiezingen van 2016 onderzocht.

In deze context zou Assange in contact zijn geweest met mensen van de Trump-campagne of mensen die dicht bij Trump staan. Omdat Russische hackers in de omgeving van de Russische diensten verantwoordelijk waren voor de hack, wordt Wikileaks ook beschuldigd van samenzwering met hen. 

Enkele opmerkingen over deze beschuldigingen zijn noodzakelijk

– Er moet aan herinnerd worden dat dit dossier absoluut niet voorkomt in het uitleveringsverzoek van de Verenigde Staten tegen Assange. Er wordt in dit verband geen enkele vervolging ingesteld. 

– Het onderzoek van aanklager Mueller naar deze zaak blijft in verschillende opzichten gebrekkig. Hij identificeert de daders van de hacking als hoogstwaarschijnlijk Russische diensten, maar levert geen enkel bewijs in dit verband. Het is gebaseerd op het rapport van een particulier bedrijf (“Crowdstrike”) dat door de Democratische Partij was aangeworven, maar de voorzitter van dit bedrijf heeft voor de ad hoc commissie van de Senaat verklaard dat hij niet wist wie er gehackt had en dat hij geen bewijs heeft in dit opzicht. Er zij ook aan herinnerd worden dat noch Mueller, noch de Senaatscommissie nooit Assange ondervraagd heeft. Toch was Assange bereid te getuigen (zonder zijn bronnen te vermelden). 

– Het feit dat Wikileaks deze documenten heeft ontvangen en gepubliceerd suggereert in ieder geval geenszins dat er sprake is van geheime verstandhouding en deelname aan het hacken van de Democratische Partij.

– Het enige gerechtelijke besluit in deze zaak pleit Assange en Wikileaks onschuldig. De rechter in New York heeft de beschuldigingen van de Democratische Partij tegen hen verworpen. Wikileaks heeft niet deelgenomen aan het hacken van de computers van de partij. Het is wettelijk en legitiem, als een nieuwsorganisatie, de informatie die het heeft ontvangen te publiceren, zelfs als deze het resultaat was van hacken. (Andere media hebben ze ook gepubliceerd).

– Assange had contact met mensen in Trump’s omgeving zoals hij dat met vele anderen van alle kanten had. Sommige media hebben zelfs fictieve ontmoetingen uitgevonden met mensen die informatie doorgeven die mogelijk afkomstig was van de Russen.  In juli 2016 had hij in het openbaar een tijdschema aangekondigd voor de verspreiding van zijn informatie, voordat de (dubieuze) verwanten in de nabijheid van Trump deze in beslag namen en beweerden dat zij in dit opzicht bevoorrechte informatie hadden (de tussenpersonen en tweede- en derdehandsverklaringen worden in dit geval onmiskenbaar vermenigvuldigd). Dit kan misschien niet geapprecieerd worden, maar er is geen reden om Wikileaks van een complot daarin te verdenken.

Er waren ook beweringen dat één van de golven van WL-openbaringen vrijwillig werden gedaan op dezelfde dag dat het schandaal van Trump’s uitspraken over zijn beeld van de vrouw uitbrak, en dit om de mensen dit schandaal te doen vergeten. Dat is vals, zoals de journalist Stefania Maurizi van de Repubblica heeft getoond    

– Men spreekt toch niet veel over de inhoud van die e-mails. Ze lijken niet zo explosief als ze klinken. De meeste gênante feiten die daaruit voor Clinton konden voortkomen, werden over het algemeen al door de Amerikaanse pers behandeld.

– De invloed van de onthullingen van Wikileaks op de verkiezingen zijn niet bewezen (hoe doe je dat trouwens?) of lijken te worden overschat. Hillary Clinton had drie miljoen stemmen voorsprong voor Trump. Het was de onjuiste Amerikaanse verkiezingsmachine die Trump heeft toegelaten de verkiezing te winnen (sommige scherpzinnige waarnemers hem  hadden dat beloofd, lang voor de onthullingen van Wikileaks).

– Het zich concentreren op Wikileaks overschaduwt het merkwaardige besluit van de FBI Directeur James Comey, om het onderzoek naar het e-mailgeval van Hilary Clinton (niets te doen met Wikileaks) drie weken voor de verkiezingen te heropenen, en om het na een week later te sluiten! …  

– Er zijn e-mails en e-mails… Veel mensen verwarren Hillary Clinton privé-e-mailzaak met de onthullingen van Wikileaks. De Clinton privé-emailzaak is waarschijnlijk wat de Democratische kandidaat het meest heeft gekost. Ze gebruikte jarenlang zijn privé-e-mail toen ze staatssecretaris was, in strijd met de regels die de regering voorschreef, en ondanks verschillende waarschuwingen. En toen het Congres een onderzoek opende, en de FBI haar vroeg om een kopie van haar privé-server, kostte het haar veel tijd om die kopie te leveren, die ze zuiverde van 30.000 e-mails waarvan ze beweerde dat ze “privé” waren (dezelfde e-mail werd gebruikt voor privé-doeleinden, voor de Clinton Foundation en voor haar rol als staatssecretaris). Ze bood Trump een stok aan om haar te verslaan omdat de Republikeinse kandidaat haar schaamteloos beschuldigde van het verbergen van dingen. Wat Clinton het meest kwaad deed was deze zuivering en zijn tactiek van het onderzoek te vertragen en belemmeren.  

– De focus op Wikileaks doet ons de enorme sociale netwerkmanipulaties door het Trump-kamp vergeten dankzij de informatie van Facebook over de profielen van 50 miljoen gebruikers… Maar in welk gerechtshof zit Mark Zuckerberg vandaag de dag? En al diegenen van Cambridge analytica en aanverwante bedrijven die op deze manier hebben ingegrepen in de Brexit-campagne of in de Braziliaanse verkiezingen? 

– Voor zij die geloven dat Wikileaks door anti-Amerikanisme wordt gekenmerkt, moet men herinneren dat in zijn eerste rapporten in 2008 die voorstellen bevatten om Wikileaks op diverse manieren te vernietigen, de Amerikaanse inlichtingendiensten verklaren dat “het verklaarde doel van Wikileaks is om onethische, onwettige praktijken bloot te stellen, bedrijfsomkoping en onderdrukkende regimes in Azië, het voormalige Sovjetblok, China, Afrika ten zuiden van de Sahara en het Midden-Oosten te onthullen … De regeringen van China, Rusland, Israël, Noord-Korea, Thailand, Zimbabwe en andere landen hebben toen de toegang tot Wikileaks geblokkeerd en wilden de site onderzoeken en vervolgen” en al degenen die de site voeden, schrijven de Amerikaanse diensten.

– Een andere beschuldiging was dat Assange zelfs werd beschuldigd van het bevorderen van de Catalaanse onafhankelijkheid, en dat zijn analyse op grote schaal in de Russische media werd gepubliceerd. Assange riep ook niet op tot Catalaanse onafhankelijkheid, hooguit riep hij op in een tweet tot respect voor de keuze van de Catalanen, zonder in te gaan op de separatistische kwestie, en om, zoals veel media doen, de Spaanse reactie op het referendum te omschrijven als “onderdrukking”. Wat een mogelijke instrumentalisering door Rusland betreft, is dit idee met name door een Spaanse journalist naar voren gebracht. Hij is geobsedeerd door Rusland, hij is lid van de Atlantische Raad, een organisatie die zich inzet voor de verdediging van een solide en eeuwige Atlantische as en die vandaag de dag overal de hand van Rusland ziet. Deze journalist werd ontslagen uit El Païs.