Waarom geen handtekeningen voor Navalny?

.. is iets wat een Leuvenaar me onlangs vroeg. Ook iemand anders verwees ernaar. Hoewel een vergiftigde Russische oppositieleider en een Australische klokkenluider die op het punt staat om uitgeleverd te worden twee totaal verschillende “cases” zijn, ze worden in het publieke bewustzijn op één hoop gegooid. Misschien is dat ook niet helemaal verwonderlijk in de zin dat beiden een pasmunt zijn waar grotere geostrategische belangen aan worden opgehangen. Assange’s partner Stella Moris en Assange’s moeder Christine Assange legden zelf de link tussen beiden op twitter. (Assange zou misnoegd geweest over de vergiftiging van Navalny, die hij in 2012 nog zou gesproken hebben.)

Dit artikel geeft enkele hypothesen waarom de imperialistische grootmachten zo geïnteresseerd zijn in Navalny, hoe diens oppositie past in een bredere tendens van (radicaal-rechts) separatisme in Rusland, en vooral waarom Duitsland nu zo prominent op de voorgrond treedt om de zaak naar zich toe te trekken. Kort gezegd zou Duitsland willen profiteren van de crisis van het Amerikaans imperialisme om zelf opnieuw een prominentere plaats op te eisen op het geostrategische wereldtoneel. Met alle risico’s vandien op verdere militaire escalatie in het huidige tijdsgewricht, dat treffende gelijkenissen vertoont met het Europa aan het eind van de 19e eeuw, en de spionagezaak rond Alfred Dreyfus in Frankrijk destijds.

Leave Comment

Your email address will not be published. Required fields are marked *