We hebben er hier al over geschreven vorig jaar. Afgelopen dagen waren er bij het inzamelen van de handtekeningen verscheidene Leuvenaars die verwezen naar de connectie tussen Assange en de zaak van de Russische inmenging bij de Amerikaanse presidentsverkiezingen van 2016, of daar vragen over stelden. “Kan ik wel iemand steunen die heeft meegeholpen aan de verkiezing van Trump?”, die redenering. Tot voordien was dit eigenlijk nooit het geval. Bij de 700 Leuvenaars die tot nu toe tekenden voor het burgerinitiatief was er af en toe wel iemand die een vraag stelde over Assange’s Zweedse zogenaamde verkrachtingszaak – die nooit over verkrachting ging en wat we dan ook konden weerleggen – maar nooit over zijn Russische connectie.

Nu wel, en dat heeft uiteraard alles te maken met het recent uitgebrachte rapport van de Amerikaanse inlichtingendiensten over de Russische invloed bij de presidentsverkiezingen, onder eindredactie van Paul Manafort. Hier werd dan ook in veel Vlaamse kranten over bericht, zoals in de Morgen. Eigenlijk moeten we zeggen het heruitgebrachte rapport uit 2018, of een recyclage daarvan, het fameuze “Mueller rapport”. De conclusies daarvan waren dat de Russische inmenging niet kon aangetoond worden. Maar prominente figuren van de Amerikaanse inlichtingendiensten bleven desondanks volhouden dat ze zelf aanwijzingen hadden dat dit toch gebeurd zou zijn, of dat ze er “vertrouwen” in hadden, of “redelijk zeker” van waren Rusland de Amerikaanse verkiezingsuitslag had beïnvloed. Uitspraken die op hun beurt door verschillende kranten nadien werden voorgesteld als objectieve feiten.

Aangezien nieuws vanuit de Verenigde Staten naar Europa (en dus België), en zeker politiek nieuws, vaak nogal vereenvoudigd of vervormd de oceaan overwaait, heeft het niet veel zin om hier een welles-nietes discussie op te starten over wat er van die zaak waar, niet waar of half waar is. Wat we wel kunnen doen is verwijzen naar de Wikipedia pagina van Robert Mueller en van de legitimering voor de Amerikaanse Irak-oorlog in 2003. Wikipedia is tot nader order geen samenzweringstheorie-website. Door de collectieve manier van werken, en de checks en balances methode vooraleer er iets op gepost wordt, en gepubliceerd blijft, gaan we ervan uit dat de informatie daar correct is. Omgekeerd is het niet zo dat wat er niet op komt, automatisch onwaar is of bij de haren gesleurd. Door de invloed van bijvoorbeeld de heersende ideologie zullen sommige toch objectieve feiten en gebeurtenissen niet altijd “Wikipedia-proof” zijn.

Mueller was in 2003 hoofd van de FBI, en in die hoedanigheid ook een van de kroongetuigen of doorslaggevende stemmen in het rapport over de Iraakse massavernietigingswapens, de belangrijkste reden of rechtvaardiging voor de Amerikaanse militaire operatie in Irak. Van dit rapport is later aangetoond dat dit vervalst was, ook op Wikipedia te vinden en algemeen aanvaard in de mainstream pers en publieke opinie. Wil dat automatisch zeggen dat het Mueller rapport dan ook vervalst zal zijn? Neen, maar wel dat het meer dan gerechtvaardigd is om kritische bedenkingen te plaatsen bij uitspraken van de mensen van de inlichtingendiensten hierover, zeker nadat het rapport zelf geen zwart op wit bewijs kon aantonen en de berichtgeving erover dus bij “vermoedens”, “stellige vermoedens” of dingen in die sfeer gebaseerd was, zie ondermeer dit artikel met verwijzingen naar uitspraken van James Mattis en Mike Pompeo (“Ik heb er vertrouwen in dat de Russen zich gemoeid hebben in onze verkiezingen”, verklaarde hij toen in de hoedanigheid van CIA-directeur). Dat is één.

Terug naar Assange. De link tussen Assange en de samenwerking met de Russische overheidsdiensten is sowieso al zwak, op twijfelachtige “guilt by association”-verbindingen gebaseerd. Zonder er hier in detail op in te gaan, verwijzen we naar het uitstekende, weliswaar Franstalige artikel dat het Belgische solidariteitscomité voor Assange hierover geschreven heeft. Edit: Marc Molitor werkte aan een vertaling hiervan naar het Nederlands, die weldra op deze blog verschijnt. De insinuatie dat Assange en WikiLeaks gelinkt zou zijn of bescherming zou genieten van Trump – een insinuatie die soms gemaakt worden via de “Russische” connectie – is al helemaal absurd, gezien de strenge behandeling van Assange in London Belmarsh, waar hij op vraag van de Amerikaanse autoriteiten wordt vastgehouden in afwachting van zijn uitleveringsproces, en gezien Chelsea Manning na gratie op het einde van de ambtstermijn van Obama onder de Trump administratie terug werd gevangen gezet. Een getuigenis van Manning à charge van Assange – wanneer Manning verklaart dat Assange zijn informatie over de Irak en Afghanistan logs illegaal zou bemachtigd hebben wordt ze opnieuw in vrijheid gesteld – zou immers het sluitstuk kunnen zijn om de uitlevering van Assange aan de VS te kunnen voltrekken.

Waarom steken de beschuldigingen aan het adres van WikiLeaks dan nu opnieuw de kop op? In het herwerkte Mueller rapport komt de naam van WikiLeaks en Assange ineens veel meer voor: tot 473 keer voor WikiLeaks en tot 193 keer voor Assange. Daarmee is de cirkel rond en kan opnieuw de discreditering van Assange volgens die as in werking treden. Is het toeval dat die polemiek door middel van dit rapport opnieuw wordt opgerakeld, nu er op 7 september in London een belangrijke hoorzitting over Assange’s uitlevering gepland staat? Misschien, maar misschien ook niet. De vermeende betrokkenheid van Wikileaks bij de zogenoemde Russichse bemoeienissen van de presidentsverkiezingen komen in de aanklachten van de VS immers niet voor. Maar om de heikele uitlevering door te voeren, moet er liefst ook een draagvlak bestaan bij het publiek, zeker nu er wereldwijd (doch niet massaal) solidariteitsacties ontstaan tegen het schijnproces van Assange. Het “draagvlak” voor de uitlevering van Assange is er op dit moment allerminst, de elementen uit de voorgaande campagnes om Assange in diskrediet te brengen zijn sterk afgekalfd:

• De Zweedse zaak is vorig jaar afgerond en er kan Assange niets ten laste gelegd worden

• Chelsea Manning weigert principieel te getuigen tegen Assange

• De brief van de advocaten die we hier postten, toont aan dat we grote bedenkingen kunnen plaatsen bij de naleving van de internationale rechtsregels en bij de bescherming van de integriteit van Assange tijdens zijn proceS.

Daarom proberen de Amerikaanse staatsdiensten met de heruitgave van het “Russische inmenging” rapport, een operatie “karaktermoord bis” op te zetten, waarmee ze toch een draagvlak kunnen creëren voor Assange’s uitlevering en berechting in de VS.