Vrijdag 10 december overrulede het Britse High Court de beslissing van rechter Baraitser begin dit jaar, die stelde dat Julian Assange omwille van gezondheidsredenen niet uitgeleverd kon worden aan de VS. Na het beroep van de VS op 27 en 28 oktober hierover kan dit dus wel. Concreet betekent dit dat de ganse juridische procedure van voren af aan start, want de verdediging van Assange gaat uiteraard in beroep tegen deze beslissing. We tonen hier nogmaals de verschillende juridische scenario’s van zijn vervolging. We zitten hier dus linksonder in de grafiek: “US appeals to HIGH COURT” => “Allowed” => “Remitted to justice” => “EXTRADITION HEARING (Justice)”.

Is dit een verrassende uitspraak? Nee. Het Britse gerecht heeft gedurende de ganse uitleveringsprocedure, en daarvoor gedurende Assanges opsluiting in de Ecuadoraanse ambassade, bij elke stap de eisen van de VS ingewilligd. De zogezegde niet-uitlevering begin dit jaar was daarin een Salomonsoordeel dat de VS eigenlijk op elke gebied tegemoet kwam. Door de gezondheidstoestand van Assange in te roepen werd de marge van de beroepsmogelijkheden daardoor zo nauw, dat Assanges’ verdediging daardoor later niet meer op die essentiële zaken zou kunnen terugkomen. Eigenlijk was die beslissing toen dus nog slechter dan dat een verdict tot uitlevering zou geweest zijn, zoals we in een vorige blogpost door Nils Melzer hebben laten uitleggen.

Er zijn desondanks een aantal dingen veranderd in de beeldvorming over Assange’s uitleveringsproces tussen het verdict van 4 januari, en deze uitspraak van het Brits High Court, die de beslissing des te crapuleuzer maken:

• Internationale mensenrechtenorganisaties hebben zich veel kordater uitgesproken tegen Assanges vervolging. Amnesty International sprak tot voor 2020 altijd met dubbele tong, maar moest dit jaar wel toegeven dat het om een aanfluiting gaat van wat in een democratische rechtstaat zou moeten gebeuren.
• Yahoo!-News bracht gedetailleerd verslag uit over de plannen van de CIA om Assange te ontvoeren en te vermoorden. het Brits gerecht beslist hier dat een Australisch staatsburger mag uitgeleverd worden aan een staat waarvan officiële instanties van plan waren om hem te vermoorden.
• De Amerikaanse Justitie die op alle mogelijke manieren het Spaans onderzoek naar de CIA-medeplichtigheid in de ontvoeringsplannen van UC Global tegenwerkt, daarmee ook hun eigen claim onderuit halend dat Justitie en de inlichtingendiensten twee verschillende instellingen zijn die niks met elkaar te maken hebben.
• Craig Murray, één van de zeldzame journalisten die systematisch en objectief over Assanges proces berichtte, werd zelf achter de tralies gegooid met een verbod om eender wat te publiceren.

De beslissingen in Assanges proces zijn op geen enkel moment op juridische principes gebaseerd, enkel op de belangen van het Amerikaans en Brits imperialisme. Ze moeten en zullen Assanges vel hebben en zijn daarvoor bereid om de meest fundamentele rechtsprincipes opzij te schuiven. Wie het proces zelfs maar oppervlakkig volgt, kan niet meer beweren dat justitie hier als een “onafhankelijke” macht operereert, los van de invloed van de staatsveiligheid of inlichtingendiensten. Een simpel aanwijzing daarvoor is dat Assange nog altijd niet op borgtocht vrij mag uit London Belmarsh, waar hij sinds 11 april 2019 opgesloten zit, wegens “schending van de voorwaarden van zijn verblijf in de Ecuadoraanse ambassade”. Wat die schendingen dan wel waren werd nergens duidelijk omschreven, maar wie weet dat de nieuwe Ecuadoraanse president Lenin Moreno daags ervoor de diplomatieke onschendbaarheid ophief, moet niet verder zoeken. De gevangenisstraf die Assange toen opgelegd werd was 50 weken – in de veronderstelling dat op die termijn de uitlevering zeker rond zou zijn? – maar hij zit nu al bijna 3 keer zo lang vast. De schending van het “habeas corpus” is maar één van de verschillende fundamentele rechtsprincipes die met de voeten getreden worden.

Stella Moris, Assanges verloofde, verwoordde het na de uitspraak van het Britse Hooggerechtshof: “Elke generatie heeft een strijd te leveren, en dit is onze strijd, want Julian vertegenwoordigt het grondrecht van wat het betekent om in een vrije maatschappij te leven. Van wat het betekent om een vrije pers te hebben. Van wat het betekent voor journalisten om hun job te kunnen doen zonder daarbij schrik te hebben om de rest van hun leven achter tralies te moeten doorbrengen.”

De vervolging van Assange markeert inderdaad een dieperliggende aanval op fundamentele principes van onze rechtsstaat, en laat ons zien wat er op het spel staat om die te verdedigen.