De eerste dag hebben we in onze vorige blogpost besproken, dat was de dag van de pleidooien van de VS. Op de tweede dag pleitten de advocaten van Assange. Hierover is zo mogelijk nog minder te vinden in de mainstream pers dan over de eerste dag. Het mechanisme is als volgt: De Amerikanen gaan in beroep tegen de niet-uitlevering van Assange, daar wordt nog (enigszins) over bericht, maar dan alsof er maar 1 procesdag was. Wat zijn eigen advocaten te melden hadden, is blijkbaar niet relevant. Degelijke bronnen en nieuwszenders die Assange’s zaak verdedigen lijken zeldzamer te worden, en dat is op zich al verontrustend. Wij beroepen ons voor dit verslag op de “Rights and Dissent”-website, en hun evaluatie van de rechtszaak door Chip Gibbons, Kevin Gosztola, Stefania Maurizi en Ryan Grim.

Hun belangrijkste bevindingen van de tweede procesdag, en van de perspectieven voor Julian Assange:

• De pleidooien van de verdediging waren veel beter voorbereid dan die van de “Crow Prosecution Service” (CPS – het Britse Parket) de vorige dag, die heel langdradig en ongestructureerd mochten doordrammen. Nochtans werden de advocaten van de verdedigen werden door de rechters nochtans vaker onderbroken.

• De verdediging kwam terug op de onthullingen over de poging tot kidnapping en vermoorden van Assange door de Amerikaanse autoriteiten. De recente onthullingen daarover door Yahoo! News mochten strikt genomen geen voorwerp uitmaken van de pleidooien, maar aanwijzingen hierover werden al bij de getuigenverhoren van september 2020 ter sprake gebracht.

• De verdediging verwierp de argumenten van de openbare aanklager van de dag ervoor, met de zogezegde “garanties” dat de gevangenissen in de VS niet zo mensonwaardig zijn als ze worden afgeschilderd. Als ze dat hadden willen aantonen, dan hadden ze daarvoor bij de zittingen van 2020 meer dan de gelegenheid toe gehad. De aanklagers gebruiken ook eufemismen, zoals “het is daar geen ‘solitary confinement’ (eenzame opsluiting) want er is een klein raam door de deur van je cel waardoor je kan roepen”

• Stefania Maurizi getuigde dat de Crow Prosecution Service, die ook betrokken waren bij de Zweedse aanklachten, destijds cruciale stukken hadden laten verdwijnen, iets wat ze haar na jaren procederen van haar kant tegen de CPS hadden moeten bekennen. Ze ontdekte dit in 2017. In 2019 ontdekte ze dat de Britse autoriteiten haar mail- en telefoonverkeer controleerden en aanpasten. Op welke manier kunnen we nu nog de CPS vertrouwen, die het proces tegen Assange voeren?

• Kevin Gosztola geeft alle mogelijke wendingen weer die de verdere gerechtelijke procedures in de Assange-zaak kunnen nemen. Samengevat: een onvoorspelbare juridische toekomst, maar ook een weinig hoopgevende. Consortiumnews geeft een “flow chart” weer, met een begeleidend artikel van Joe Lauria. In het schema zitten we op dit moment in het roze rechthoekje links onderaan “US appeals to High Court”