Woorden zijn niet onschuldig. Wanneer mensen zeggen “klokkenluiders moeten beschermd worden”, en “Wikileaks heeft vooruitstrevend werk gedaan door schandalen naar buiten te brengen”, dan is dat omdat het politieke beslissingen waren die aan het oog en oor van de democratische besluitvorming onttrokken werden. Dingen die niet “niet geweten” mochten zijn, maar in een normale democratie door alle burgers zouden moeten geweten zijn.

Vorige week werd het nieuws in Vlaanderen enkele dagen gedomineerd door de zogeheten “BV-Leaks“. Ook zogezegde schandalen, maar hier ging het om zaken die in de privésfeer van burgers gebeurden, en die ongevraagd op straat gegooid werden. Dat zijn uiteraard niet het soort “leuks” dat we als vooruitstrevend willen najagen. Eigenlijk omgekeerd: zaken die iedereen te weten kwam, en er al dan niet op de sociale media verder over discussieerde, maar waar eigenlijk niemand buiten de betrokkenen zaken mee had.

Het is niet omdat iets het achtervoegsel “Leaks” krijgt, dat we vinden dat alles op straat moet gegooid worden. De twee tegenpolen van vooruitsrevende en schadelijke leuks wordt ondermeer weergegeven in de Julian Assange versus Mark Zuckerberg cartoon (hier enkel in tweeterm teruggevonden)