We zijn weer vertrokken. Tijdens de Corona quarantaine moesten we uiteraard noodgedwongen stoppen met handtekeningen ophalen voor het burgerinitiatief. Nu de lockdown ten einde is – zeker wat Europa betreft lijken alle statistieken van sterftecijfers erop te wijzen dat de eerste en hopelijk enige golf van het virus voorbij is – komen de mensen overal terug in hun “normale” sociale manier van doen, en kunnen we terug op straat mensen aanspreken om steun te vragen voor WikiLeaks en de gevangenschap van Julian Assange, de oprichter ervan.

75 handtekeningen opgehaald, dus nog een lange weg te gaan… vreemd genoeg lijken mensen na de quarantaine meer open te staan voor de problematiek, en tekenen ze sneller. Ik had eigenlijk het tegenovergestelde verwacht: we zijn zo lang in “lockdown” moeten gaan, iedereen heeft een enorme inspanning geleverd om afstand te houden, thuis te blijven, hygiënische voorschriften te volgen, en voor velen met de financiële onzekerheid erbovenop. Ik had gedacht dat de reactie dan zou zijn: “val ons nu niet lastig met een probleem dat voor ons een ver-van-mijn-bed- show is. We hebben genoeg aan ons hoofd gehad.” Ja, die reacties zijn er zeker ook. Maar mijn eerste (misschien te voorbarige?) indruk is dat veel mensen uit juist gesterkt en alerter uit de quarantaine zijn gekomen. In cafes waar de uitbater zei: “je mag het hier vragen, maar ik denk niet dat er interesse zal zijn”, was er vaak wel interesse, niet alleen om het burgerinitiatief te ondertekenen, maar ook om uitleg te vragen of te geven over de problematiek. Enkele reacties:
“Wat? Hangt er in Amerika 175 jaar celstraf boven zijn hoofd? Ja met die terrorisme wetten hebben ze zoveel uitgevonden dat ze later voor andere dingen kunnen misbruiken. Voor de quarantaine wetten ook trouwens. Dat is allemaal goed geweest om de Corona te bestrijden, maar wat gaan ze er nog mee doen?”

“Ben je een petitie aan het doen voor de Amerikanen? Ah tegen. Dan teken ik direct! Drie keer zelfs, ik teken drie keer!”
“Je moet hiermee naar Ridouani gaan! We hebben een heel vooruitstrevende burgemeester, hij zal dit initiatief zeker steunen!”
“Wat gebeurt er allemaal in de wereld dat we niet mogen weten. Ja dat van die klokkenluiders is iets heel goed, goed dat je daarmee bezig bent.”
Ik zag een documentaire over de Amerikaanse Revolutie (1776-1783). Een van de historici (Gordon Wood) vertelde dat de “Founding Fathers” (Thomas Jefferson) de verklaringen in de Declaration of Independence” toentertijd helemaal niet zo revolutionair vonden. “All men are created equal” is achteraf nochtans als een enorm vooruitstrevende gedachte geïnterpreteerd, die de sociale verhoudingen van de moderne tijd op haar kop zette. De Amerikaanse revolutie was in zekere zin ook een inspiratiebron voor de Franse Revolutie van 13 jaar later, die komaf maakte met de oude standenmaatschappij. Maar volgens Wood was het idee van radicale gelijkheid al sterk “ingeburgerd” bij veel Amerikanen, dankzij vooruitgang in de wetenschap en ideeen van de Verlichting.

Waarom die zijsprong? Ik heb het gevoel dat burgers de strijd voor “transparantie” (geen achter de schermen politiek) vandaag ook evident vinden, en wie zich daarvoor inzet zoals Julian Assange, op hun waarde kunnen schatten. De idealen die WikiLeaks verdedigt zijn tegenover de huidige politieke gang van zaken dan misschien “revolutionair”, de mensen vinden die niet meer dan gerechtvaardigd. Een teken dat Julian Assange, die als vertegenwoordiger hiervan tegen de politieke stroom in roeit maar de grondstroom van het politiek bewustzijn van de mensen in de rug heeft, als een historische figuur van zijn tijd zal herinnerd worden. Een betekenis die dankzij WikiLeaks zijn karakter of persoonlijkheid ver en ver zal overstijgen, net zoals de Declaration of Independence het persoonlijk karakter van de Founding Fathers ver en ver overstijgt. Ze waren iconen van hun tijd omdat ze de vooruitstrevende idealen van hun tijd te boek staafden, net zoals Assange een icoon van de 20ste eeuw is en zal blijven.