De zitting van 8 september 2020 behandelde getuigenissen en kruisverhoren van 2 getuigen: Clive Stafford Smith, een advocaat met de dubbele Brits-Amerikaanse nationaliteit, en professor Mark Feldstein, hoofd van het departement journalistiek aan de Maryland universiteit. 

1. Getuigenis van Stafford Smith. De publicatie van Wikileaks van de kabeltelegrammen leidde tot juridische geschillen/processen over illegale drone-aanvallen. De drone campagne van de VS was compleet mismeesterd, en resulteerde in betaalde informanten die valse informatie gaven over onschuldige burgers die dan per drone uitgeschakeld werden. Er werd met nicknames gewerkt voor de “target lists”, schuilnamen voor af te vinken slachtoffers. Eén daarvan was Bilal Abdul Kareem, een Amerikaanse oorlogsreporter die 5 keer een droneaanslag overleefde op de “target list” (en daar bedoeld of onbedoeld op terecht gekomen was?). Stafford Smith was betrokken in een rechtszaak over de vraag of de VS het recht had om haar eigen burgers en journalisten als een doelwit in eer oorlog te viseren. Een ander voorbeeld waren 6 gevangenen in Guantanomo Bay die als informant valse getuigenissen aflegden met de bedoeling om zelf vrij te kunnen komen.
2. Kruisverhoor van Stafford Smith door openbare aanklager James Lewis QC. Lewis zei dat hij de indruk had dat de getuigenis van Stafford Smith erop gericht was om aan te tonen dat de onthullingen van Wikileaks in het algemeen belang waren. Nochtans was een getuigenis binnen de UK Official Secrets Act niet toegelaten om het publiek belang te verdedigen. Lewis zei dat Assange er enkel van werd beschuldigd om namen vrij te geven, en dat een getuigenis over de drone-politiek van de VS irrelevant was. De feiten waar Stafford Smith naar verwees zijn trouwens al gepubliceerd in the Washington Post en de New York Times en die zijn nooit vervolgd door het publiceren van die informatie. Dus waarom zou het nu voor Assange van belang hebben?
3. Kruisverhoor van Stafford Smith door verdediger Summers. Summers las een stuk voor uit de aanklacht waarvoor Stafford Smith was opgeroepen, en stipte aan dat de aanklacht tegenover Assange over het vermelden van namen, pas in de nieuwe aanklachten vermeld werden.
4. Getuigenis van Feldstein. Hij ging in op de beschuldiging dat Assange zou geholpen hebben om de identiteit van Manning te beschermen, en zei dat dit courante praktijken waren voor journalisten. Journalisten moeten hun bronnen verdedigen en doen dat inderdaad door bvb een onherkenbaar emailadres te voorzien enzovoort. Feldstein zei dat het Eerste Amendement de pers beschermt, en dat is niet omdat journalisten priviliges zouden genieten, maar omdat het publiek het recht heeft om te weten wat er gebeurt in de wereld. Er zijn in het verleden slechts drie pogingen geweest om journalisten te vervolgen, die zijn alle drie op niks uitgedraaid. Geen van hen is daarvoor voor een “grand jury” moeten verschijnen zoals Assange
5. Kruisverhoor van Stafford Smith door Summers. Hij ondervroeg Stafford Smith over de Jack Anderson case, waarover Feldstein geschreven had in zijn boek “Poisoning the Press”. Richard Nixon had geprobeerd om Anderson te vervolgen onder de Espionage Act, maar dat was wettelijk onmogelijk. Dan had hij een smeercampagne tegen Anderson gevoerd, hem laten bespioneren in zijn bureau en en proberen te vergiftigen. Wat was er van de beschuldigingen dat Wikileaks namen zou vrijgegeven hebben, vroeg Summers. Dat zijn gemakkelijke beschuldigingen, maar moeilijk te bewijzen, antwoordde Feldstein. Bij de Pentagon Papers had de regering eveneens beweerd dat de identiteit van CIA-agenten zou zijn vrijgegeven, dat de militaire plannen zouden verklapt worden en dat de Vietnamoorlog langer zou duren. Geen van die beschuldigingen is later bewaarheid geworden.
6. Kruisverhoor van Feldstein door James Lewis. Lewis trok de expertise van Feldstein als getuige in twijfel. Kon hij de voorwaarden opnoemen waaronder hij in dit proces als kroongetuige mocht optreden? Vervolgens probeerde hij de bewering onderuit te halen dat Assange niet onder Obama zou vervolgd worden. Volgens hem (Lewis) waren er aanwijzingen dat Obama ook al van plan was om Assange te vervolgen, maar dat Feldstein dat verzweeg.
7. Kruisverhoor van Feldstein door Fitzgerald (verdediging van Assange). Fitzgerald vroeg of Feldstein de uitdrukking “a grand jury would indict a ham sandwich” kende. Feldstein bevestigde dat die uitspraak een metafoor was voor de partijdigheid van een grand jury.
8. Bedenkingen van Murray. In de kruisverhoren van Feldstein sprak aanklager Lewis bijna 10 keer zoveel aan het woord dan Feldstein zelf. Hij moest verschillende keren vragen wat de vraag nu was die hem gesteld werd. Feldstein was ervan overtuigd dat het bevel dat hij van Lewis kreeg om telkens in korte, beknopte antwoorden te reageren op lange vragen, een wettelijke verplichting was. Hij was danig onder de indruk van de intimidatietechnieken van de openbare aanklager.